منظور از باقرخان، آقا محمدباقر پسر آقا کاظم صفار خوراسکانی از مردم خوراسکان(خوراسگان) است. وی کدخدای روستای خویش و مردی پهلوان و بلندهمت بود که پس از مرگ کریم­خان زند، تن به طوفان حوادث سپرد و جوهر ذاتی خود را نشان داد و طولی نکشید که به فرمان علی مرادخان زند، به رتبه­ی خانی رسید. وی که سودای شاهی در سر می‌پخت، از آشفتگی روزگار بهره برد و در ربیع‌الثانی 1199 ه.ق، در تالار طویله از عمارات عالی صفویه، تاج بر سر نهاد و خویش را شاه باقر خواند اما بیش از چهار روز و نیم بر مسند شاهی اصفهان نماند و در شامگاه پنجشنبه هفتم ربیع‌الثانی، پنج شش هزار نفر از ایلات، دست به شمشیر داخل تالار طویله شدند و وی را فراری دادند.

در 21 محرم 1200، جعفرخان زند به اصفهان آمد و باقرخان را به اطاعت خواند اما وی تمکین نکرد و به قلعه طبرک(طبره) پناه برد. جبارخان چهارمحالی که مورد اعتماد باقرخان بود، دروازه­ی قلعه را گشود و باقرخان را تسلیم گماشتگان جعفرخان زند کرد و وی را گردن زدند.

وی زمانی که در قلعه طبرک پناه گرفته بود، آبِ کَی دور قلعه را که برای راران می‌رفت، برای خوراسگان برد و منظور از چشمه باقرخان گویا همان است(جابری انصاری، 1378: 226و134،146). دو چشمه­ی خوراسگان و راهروان، برای قلعه­ی طبرک به مثابه­ی خندقی طبیعی بود(هنرفر، 1350: 37).

در فاصله­ی تقریباً دویست متری میدان جمهوری، به سمت مشرق کوچه­ای است به نام هدایت که به طرف محلات شمس­آباد و تیران و آهنگران می‌رود. در این کوچه، در باقیمانده­ی قبرستان قدیمی رباط، قبر آقا باقر خوراسگانی قرار داشت که سنگی بزرگ، بالای آن نصب بود و عبارتی بر آن حک نشده بود. ظاهراً قبر آقا باقر در کنار درِ شمال غربی دبیرستان هدایت که به کوچه­ی هدایت باز می‌شود قرار داشته است. از آثار وی چشمه باقرخان در محله­ی پاقلعه و حمام خان در خوراسگان است(مهدوی، 1384: 143 - 142).

مسجد خان در احمدآباد را نیز، باقرخان خوراسگانی قبل از سال 1200 ساخته و میرزا حسین سراج­الملک وزیر که از خانواده­ی اوست، آن را در سال 1280 تعمیر کرده است(جابری انصاری، 1384: 134).

منبع: رصدخانه فرهنگي اجتماعي اصفهان. (1395). شناسنامه فرهنگي اجتماعي محلات شهر اصفهان، فاز اول. اصفهان: انتشارات سازمان فرهنگي تفريحي شهرداري اصفهان.